Chili Mixed-อยากกินน้ำพริก คิดดังไปไหม

สองอาทิตย์ก่อน ร่ำ ๆ จะตำน้ำพริกตาแดงกินเอง (ด้วยสูตร “แม่บังคับให้ทำ” อาหารแนวนี้ฉันถนัดทำเองเสียที่ไหน แต่เรื่องกินไม่ต้องพูดถึง ถนัดไม่ต้องสอน อยู่บ้านมีแม่และน้องทำให้กิน มาอยู่ไกลบ้านนี้ ต้องทนกินฝีมือตัวเอง เศร้าแท้)

น้ำพริกตาแดง กินกับข้าวสวยหุงร้อน ๆ ไข่ต้มสักใบ เคียงด้วยผักใบนานาลวกสุก คงหายคิดถึงเมืองไทยไปโข  แต่คงเทียบไม่ได้กับน้ำพริกถ้วยเก่าของแม่และยาย ที่ฝีมือใคร...จะสู้

พูดถึงเรื่องน้ำพริก ทำให้นึกถึงสมัยยังโสด ทำงานในห้องแอร์ ด้วยคุณสมบัติพิเศษเฉพาะตัวคือปากจัด นายเลยให้ไปช่วยเป็นกันชนให้กับโปรเจคในแดนไกลเสียหลายเดือน สมัยก่อน มันฝรั่ง กับอาหารยุโรปที่ส่วนใหญ่รสชาติ หลักคือเค็มกับเลี่ยนด้วยชีสที่พี่ผอมไม่ชอบมาเยือน เป็นปฏิปักษ์กับกระเพาะฉันเสมอ ชีวิตฉันคงไม่รอดหากขาดน้ำพริกที่แม่ทำให้ถึงสามกิโล อย่าเพิ่งตกใจ ว่าฉันกินหรือสวาปาม นะนั่น  คือว่าฉันมันคนประเภทติดเผ็ดแทนโคเคน  วันไหนกินข้าวไร้พริก เป็นต้องคิดงานไม่ออก บอกนายไม่ถูก พาลหงุดหงิดง่าย แทบน้ำลายฟูมปากอยากจะกัดใครคน (อย่าคิดมาก ว่าฉันเป็นหมาบ้า อากาศติดลบออกปานนั้นJ) ยิ่งสถานการณ์บังคับต้องกินข้าวนอกบ้าน และเข้าสังคมกับเหล่าเพื่อนร่วมงานหัวไม่ดำตาหลากสีทั้งหลาย  ขืนฉันควักน้ำพริกมาวางกลางโต็ะกินข้าว  คุณเหล่านั้นคงยกจานข้าวหนีไปนั่งโต๊ะอื่นเป็นแน่ 

น้ำพริกฝีมือแม่ รสชาติเริดกว่าน้ำพริกร้านไหนๆ สามกิโลที่ว่าใส่ถุงถึงสามชั้นกันแตกกลิ่นคลุ้งบนเครื่องบิน บรรจุมิดชิด ปิดสายตาด่านตรวจคนเข้าเมือง น้ำพริกตาแดงหนึ่ง น้ำพริกหนุ่มหนึ่ง น้ำพริกสดหนึ่ง คือสุดยอดน้ำพริกที่รักษาชีวิตฉันยามต้องระเห็ดไปทำงานต่างแดนโดยเฉพาะเมืองหนาว

กลับมาต่อชีวิตปัจจุบันของฉันดีกว่า  ความคิดจะทำ กับความอยากจะกินต้องเป็นหมัน เพราะในครัวมันมีแต่พริก เครื่องปรุงที่จะทำให้เป็นน้ำพริกตาแดงไม่มีสักอย่าง ไว้มีโอกาสเข้าเมืองเมื่อไรค่อยกินแล้วกัน ฉันปลอบใจเจ้ากิเลสเพื่อนรักพร้อมกับกลืนน้ำลายกลับลงท้อง  น้ำพริกอร่อยต้องครบเครื่องปรุง และห้ามข้ามขั้นตอนการทำเด็ดขาด (เคล็ดลับในการทำยายสั่งมา)   ฉันยังมีงานต้องสะสางอีกแยะ  ขืนมัวแต่สรรหาของกินตามใจปากและความอยากของท้อง งานคงอีกหลายปีกว่าจะได้คลอด แค่ฮาร์ดดิสสำคัญเสียก็ทำให้แทบจะนับหนึ่งใหม่อยู่แล้ว  อย่ากระนั้นเลย เก็บท้องกลับไปกินที่เมืองไทย (ไม่รู้ว่าจะได้กลับเมื่อไร) ให้แม่และน้องสาวทำให้กินดีกว่า คงไม่ลงแดงตายเดี๋ยวนี้หรอกเพราะฉันมันประเภท die hard

ว่าแล้วฉันก็แนะนำเจ้ากิเลสไปนอนถือศีลในลิ้นชักโต็ะทำงาน แล้วเข้าครัวต้มน้ำเดือด ใส่เส้นหมี่ ลูกชิ้นปลาแสนแพง โป๊ะถั่วงอกต่างสัญชาติ แล้วปรุงรสอย่างที่ชอบ กันตายได้อีกมื้อ เฮ้อ ชีวิตฉัน

ถัดมาไม่กี่วัน พี่รู้จักกันภรรยาเพื่อนสามีโทรถามมาว่าได้รับของที่ส่งให้มาหรือยัง  ส่งมาหลายวันแล้ว ทำไมยังไม่ได้ พี่โวยวาย post ให้ฉันฟังมาตามสาย พี่ไม่บอกว่าของที่ส่งมาให้คืออะไร แต่เร้าความอยากรู้ฉันด้วยประโยคสั้นๆ ว่า  ตั้งใจส่งให้  คิดว่าต้องชอบ (แน่นอน) ได้รับแล้วจะรู้เอง อยากให้แปลกใจด้วย แหน่ะ มีส่งความใส่ใจมาตามสายให้ฉันด้วยหลายกิโล ปลื้มนะพี่ ขอบอก

แล้ววันเปิดกล่องของฝากส่งก็มาถึง กล่องหนักใช่เล่น ค่าส่งแพงกว่าปกติ แถม stamp บอกด้วยพัสดุนี้ Priority นะจ้ะ  (หวังว่าไม่ใช่ีีระเบิดนะเำพ่) ฉันเปิดกล่องบวกลุ้น ในที่สุด  เฮ้ย น้ำพริก! ของชอบ ที่อยากกกกกกกก  กิน  เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเลยนะเนี่ย  เอ็ะ ฉันคิดดังไปหรือเปล่าเนี่ยเพ่  ทำไมรู้ว่าฉันอยากกินเหลือหลาย  ของแท้จากบ้านเฮา หน้าตา แซบอีหลี เชียว แปะภาพให้ดูยั่วน้ำลายคงไม่บาปนะ  น้ำพริกจากใจ สามแบบ สามรสด้วยกัน

ว่าไปแล้ว เรื่องในทำนองนี้เกิดขึ้นกับฉันหลายครั้งหลายครา (ไม่น่าเชื่อ)  แม้เมื่อตอนฉันโดดเดี่ยวในอินเดีย  ไว้เมื่อไรฝันฉันไม่เป็นเพียงฝัน เพื่อนๆ คงได้อ่านเรื่องเล่าจากฉันในอนาคต

ฉันได้ยินเจ้ากิเลสเพื่อนสนิทที่นอนอยู่ในลิ้นชัก กระโดดโหยงเหยง ดีใจออกนอกหน้า แถมตะโกนลั่น ลาภปาก ลาภปาก เย้ วันนี้ได้กินน้ำพริกสมใจ

ไม่รอช้าสำหรับมื้อเที่ยง ฉันควักน้ำพริกโป็ะข้าวสวยร้อนๆ ทั้งสามอย่าง (ไม่ตะกละเลยเน็อะ) แกล้มด้วยผักสด บวกไก่คั่ว พร้อมกับโทรรายงานผลรสชาติน้ำพริกที่ส่งตรงโดย die Schweizerische Post ถึงพี่เขาว่า  อร่อยมั่ก ๆ เลยพี่ ขอบอก ขอบคุณหลายเด้อ  

การ์ดแสนโรแมนติกพี่ส่่งมาพร้อมกับน้ำพริก ย้ำบอกมาว่า อย่าคิดว่าเป็นบุญคุณ และต้องไปชดใช้หนี้พี่ในชาติหน้าเพราะเราอาจไม่เจอกัน...  (เอ... หรือว่าชาติหน้าฉันจะไม่ได้เกิดเป็นคน) ไว้จะถามพี่เขาแล้วกลับมาเล่าให้ฟังอีกที ว่ารู้ได้ไงเราจะไม่เจอกันอีก...แล้วรู้ได้ไงว่ามีชาติหน้า อิ อิ

เมื่อไรที่ฉันเห็นหรืออยากกินน้ำพริกขึ้นมา ฉันต้องคิดถึงยายและแม่ฉันทุกที และไม่ลืมที่จะระลึกถึงพี่ใจดี พร้อมเรื่องราวมุมมองโลกในแง่ดีของเธอ  ขอบคุณพี่ที่ส่งน้ำพริก (จริง ๆ) แสนอร่อยมาให้ได้กิน แม้แค่ว่าฉันเพียงคิดในใจว่าอยากกิน...ก็ตาม