ข้าวต้มปิ้ง เขียวจริงและกินได้

หลังจากเปิดห้องโชว์ชุดไทย ให้เพื่อนเลือกเพื่อใส่ไปงานเรียบร้อยไปแล้ว ครั้นจะทิ้งบล็อกไว้เฉย ๆ ก็กระไรอยู่ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว เขียนต่อละกัน

สองอาทิตย์ก่อนงานใหญ่อลังการจะมาถึง ให้นึกอยากกินข้ามต้มปิ้งแบบว่าจะลงแดงตายให้ได้ซะงั้น ครั้นจะไปหาซื้อกินก็ได้ตายเปล่า อยู่หลังเขากลางดงคนหัวแดง คงจะมีคนไทยที่ไหนทำขายหรอกนะ

ฉันมันประเภทชอบลอง ลองทำดูก่อนน่า กินได้ไม่ได้ค่อยว่ากันอีกที  อย่างน้อยให้ดูดีไว้ก่อน ให้เจ้าชายตัวน้อยของฉันได้ถ่ายรูปเธอไว้เป็นหลักฐาน  ชิฟที่แม่ฝังไว้ในสายเลือดคงทำให้เราได้กินข้าวต้มปิ้งอย่างที่ฝันหรอกน่ะ  หากฟลุกขึ้นมาพอกินได้ จะได้หอบหิ้วไปให้เพื่อน ๆ ได้ชิมกัน

และแล้วผลออกมาก็อย่างที่เห็น แม้แต่ตัวเองยังงง ทำได้ไง  นั่งห่อกับแม่ที่บ้านไหงมันไม่เป็นอย่างนี้ อย่างน้อยกินไม่ได้หน้าตาก็สวยพอพาไปถวายพระที่วัดได้แล้วกัน จริงไม๊
(คำเตือน หากระโถนมาไว้ใกล้ ๆ  หรือกินบ็วยเพื่อกันอ๊วกด้วยนะจ้ะ)